بعضي وقتا انقدر دلتنگ كسي ميشي كه اگه بفهمه خودش از نبودنش خجالت ميكشه

من شیفته ی میزهای کوچک کافه ای هستم… که بهانه نزدیک تر نشستن مان می شود… و من … روبه روی تو … می توانم تمام شعر های نگفته دنیا را یک جا بگویم

جاده ی زندگی نباید صاف و مستقیم باشد ، خوابمان می گیرد ... دست اندازها نعمتند...!!!

جای قول و قرارهایمان امن است ، زیر پاهای تو !

سنگهايى كه من از ياد تو بر دل ميزدم خانه اى ميشد اگر خانه بنا ميكردم!

فعلا دلتنگي تنها نصيب من از ھمه ي زيبايي هاي اوست...

نتوان ترک تو ای قبله دلها کردن / که محال است دگر مثل تو پیدا کردن . . .

آمدم امشب به میخانه تمنایت کنم من نمیخواهم،بیا ساقی تماشایت کنم بیقرارم ساقی از میخانه بیرونم مکن کرده ام می را بهانه تا تماشایت کنم . .

غصه ی محترم : لطفا مزاحم تنهایی من نشو ، حالا که عشقم ترکم کرده قلدری میکنی ؟ از ما تنهاتر گیر نیاوردی ؟

کاش دستی از فراسوی افق ، گوش سنگین زمان را می کشید هم زبانی می رسید از راه دور ، طعم تنها بودنم را می چشید

باورش سخته هنوزم که تو رفتی از کنارم خط کشیدی روی فردا ، بی تو فردایی ندارم

به دروغ گفته ام به خوابم می آیی تا چشمانم دمی پلک بر هم بگذارند

کهنه فروش تو کوچمون داد میزد: "چراغ کهنه میخریم.... وسایل شکسته میخریم" بی اختیار داد کشیدم کهنه فروش قلب شکسته میخری؟ با یه لبخند تلخ گفت: اگه ارزش داشت که نمیشکست........

ديگه فرصتي براي پيامك نيست دست واژه ها را ميگيرم و بديدنت ميآيم. دلتنگيت در هيچ پيامي نميگنجد.

گاهي فرار ميكنم از فكر كردن به تو مثل رد كردن آهنگي كه خيلي دوسش دارم.

موسيقي دوريت راچه كسي مي سرايدكه صداي سكوتش همه هستي ام رافراگرفته...